بو میاد ........

بوی.......بوی.......

آهان >>>>بوی مدرسه میاد...

دیشب داشتم با خودم فکر می کردم .....به اول دبستان .....سالها پیش ...روز اول مهر ..... دست در دست مامان ....به سوی مدرسه ...... توی کلاس

مامان ها همشون رفتن در کلاس بسته شد__ صدای گریه__وای سرم رفت)) اما من که تو دلم قند آب شده بود سلولهای بدنم واسه خودشون جشن گرفته بود از خوشحالی بال در آورده بودم اما بال هام توی اون نیمکت گیر کرده بود ...

توی اون روز اولین صدای جالب ::: صدای معلم .....جالب تر از اون ........ زینگگگگگگگگگگگگگگگگگگ..... چه طولانی و بلند....زنگ فریح## صدای جیغ بچه ها.... اما....... کلاس اولی ها هنوز گیج می زدن توی اون دنیای خیلی جدید

گفتم داره یه بوهایی می یاد ..... بله بازم بوی مدرسه

یکی می ره اول یکی دوم یکی اصلا نمی ره یکی رفته یکی برده یکی خورده یکی مرده .... چه می دونم بالاخره همه یکی یکی یه کاری کردن....

و اما خاطره های شیرین مدرسه ..... خنده های قاه قاه .... گریه های گاه گاه.....شیطنت های هر روز........جنگ و دعوا صلح و دوستی ....... قهر و آشتی ...... آشتی آشتی بپر بریم تو کشتی ...... این خاطره ها رو امروز میبرم  به پوشه ی صورتی رنگ ، کشوی شونصدم، راهروی وسطی ، خونه ی هزارم ، خیابون چند هزارم مغزم..... نگه می دارمشون تا وقتی زنده ام...........خاطره های دنیای همیشه جدید مدرسه

تا نفسی می رود زندگی جاری ست

چه قشنگ گفت قیصر .....

حرفهای ما هنوز ناتمام

تا نگاه می کنی:

 وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی!

پیش از آن که با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آی ....

ای دریغ و حسرت همیشگی!

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود !