روز گذشته رهبرمعظم انقلاب در پیام قاطع و دردمندانه خود درباره مصیبت هولناک قتل عام مردم مظلوم غزه، ضمن آنکه گرگهای صهیونیست را کافر حربی می خوانند، همه مجاهدان فلسطین و مومنان دنیای اسلام را موظف به دفاع از زنان و کودکان و مردم بی دفاع غزه کرده و می فرمایند؛ هر کس در این دفاع مقدس کشته شود، شهید است و در صف شهدای بدر و احد در محضر رسول الله(ص) محشور خواهد شد.

حمله وحشیانه رژیم اشغالگر قدس به منطقه غزه همچنان ادامه دارد و صدها فلسطینی بی پناه که تا چند روز پیش در محاصره  ظالمانه صهیونیست ها و سکوت ذلت بار دولت های منطقه و سران عرب گرفتار آمده بودند، اکنون  زیر آتش دشمن به خاک و خون کشیده شده اند.

جنایات رژیم غاصب اسرائیل که با تشدید حملات خود علیه مردم بی دفاع غزه رقم می خورد، نشانه آن است که این رژیم در پی ایجاد یک فاجعه انسانی  وحشیانه و نسل کشی در اراضی اشغالی فلسطین است. حضرت آیت الله خامنه ای ولی امر و  رهبر دنیای اسلام وقتی درباره رژیم صهیونیستی تعبیر فقهی «کافر حربی» بکار  می برند، به  آن معنا است که بر همه مسلمانان فرض است تا در صفوفی متحد و چون  «ید واحده» علیه اسرائیل جنایتکار قیام کنند. پیام معظم له به مثابه «حکم جهاد»ی است که همه مجاهدان و مومنان دنیای اسلام را  به دفاع از مردم مظلوم فلسطین و انتقام سخت از این جرثومه فساد و ویرانگری فرا می خواند.

«سران عرب مرده اند؟!» تیتر دیروز روزنامه بود. آیا کسانی که حیات و ادامه  زندگی نفرت انگیزشان را  در گرو  مزدوری گرگ خونخواری می دانند که در کشتار زنان، کودکان و مردم مظلوم و بی پناه غزه، آن هم پس از 18 ماه اسارت در محاصره غذایی و دارویی از هیچ فرومایگی کم نمی گذارد، زنده اند؟!  و یا مرده ای هستند که بزودی و به دست  انتقام الهی که از آستین مومنان و مجاهدان برخواهد آمد بوی تعفنشان زباله دان تاریخ را پر خواهد کرد.

«مبارکی» که میراث دار فرعونیان و از تبار ظالمان بوده و بدون تردید هم پیاله  اشغالگرانی است که نان حاکمیت دو روزه دنیا را در کاسه خون و اشک و آه فرزندان و مادران مظلوم سرزمین غزه و فلسطین بی پناه می زنند؛ «ابومازن» و آن سران عربی که روز حمله و قبل از شروع عملیات وحشیانه  ارتش رژیم صهیونیستی، در رام الله گردهم می آیند و همراه جنایات و سفاکی های اسرائیل غاصب می شوند؛ «آل سعودی» که کنفرانس ادیان را در مهد کفر و الحاد، علم می کند و سران کشورهای عربی را با مسئولان رژیم اشغالگر و شیطان بزرگ، آمریکا دور یک  میز می نشاند و باده می نوشد و نرد سرسپردگی به آنان می بازد؛ «سران عربی» که در نشست انحرافی با 1+5 گردهم می آیند تا مشکل اصلی منطقه را ایران(!) معرفی کنند و فضای سیاسی لازم و فرصت فراخ تری برای جنایات بیشتر رژیم صهیونیستی فراهم کرده و  چراغ سبزی برای حمله گسترده به مردمی که برای آرمانهای خود 60 سال مبارزه کرده  و تسمه ستم بر گرده خویش تحمل کرده اند نشان دهند، آیا زنده اند؟ بدون شک روزی آه مادران مظلوم  فلسطین دامان آنان را خواهد گرفت و  در دوزخ انتقام مردم سخت گرفتار خواهند آمد.

آن روز خیلی دور نیست. مردم مظلوم غزه و فرزندان معصوم سرزمین زیتون، پدرانی که استضعاف و  حرمان صبحشان را شام می کند و مادران دل شکسته ای که اشک و آه،  سودای شان شده، مردمانی که هیچ فریادرس و پناهگاهی جز خدا ندارند و مصداق مسلم «مضطر»ند، حتماً  دعایشان به اجابت معبودی که انتقامش بسیار سخت خواهد بود، می رسد.

به یقین حساب ملت های مسلمان را باید از حکمرانان بی غیرت و مزدورشان جدا کرد.

اگر ملت های مسلمان، خصوصاً در کشورهای عربی، مردم غزه را مسلمان و عرب می دانستند و هر کدام در حمایت از آنان فریاد می زدند و حکام کشورهایشان را تحت فشار می گذاشتند، قطعاً رژیم صهیونیستی امروز قادر نبود با آخرین و جدیدترین موشک های ساخت آمریکا نوار غزه را از هوا و دریا  به آتش بکشد.

شاید وقت آن رسیده که ملت های مسلمان علیه حکمرانان مزدورشان قیام کنند. «انتفاضه» هایی در همه کشورهای عربی تا زمینه برای نجات باقیمانده وجدان کشورهای عربی که هر چه جنایت و ظلم در غزه می بینند، دم برنمی آورند و کاری نمی کنند، فراهم آید.

مردم فلسطین و جنبش مقاومت حماس راهی جز «مقاومت» در برابر دشمن ندارند. اگر در حلقه تنگ محاصره اقتصادی غزه، آنان از حماسه مقاومت در مقابل لقمه نانی چشم پوشی می کردند - که نکردند- و تسلیم اراده صهیونیست ها می شدند - که نشدند- باز هم رژیم اشغالگر دنبال بهانه ای برای نابودی و حذف آنان از جغرافیای سرزمین مادری فلسطینی ها بود.

در برابر ملت فلسطین یک گزینه بیشتر وجود ندارد و آن گزینه «مقاومت» و دفاع از خویش در برابر وحشی گری های دشمن صهیونیستی است و تا زمانی که سرزمین فلسطین در اشغال غاصبان است، ادامه خواهد یافت.

مجامع بین المللی حقوق بشر چرا در برابر این همه جنایت و خون، سکوت مرگ گرفته اند؟ حمله به مناطق مسکونی و به خاک و خون کشیدن صدها مرد و زن و کودک آن هم در فجیع ترین شکل ممکن چرا حساسیت آنان را برنمی انگیزد؟ آیا مردم بی دفاع غزه جزیی از «بشر» نیستند؟! این جنایات صهیونیست ها در قتل عام غزه، جنایت علیه بشریت به حساب نمی آید؟ و آیا باید منتظر ماند تا ببینیم سازمان های حقوق بشر و مدعیان دموکراسی و حقوق انسانی چه واکنشی از خود نشان می دهند؟

امروز روز تحمل و مماشات نیست. امروز روز مقاومت و عرصه دفاع از کیان مسلمانی است.امروز غزه تنهاست. دیر یاسینی جدید با گستره ای به مراتب وسیع تر  برپا شده است. فرزندان فلسطین در خون خود دست و پا می زنند و چشمه اشک مادران غزه خشک شده است. امروز مردم فلسطین و غزه در راه «مقاومت» تا پیروزی» یا «شهادت» حرکت می کنند. باید  بپا خاست و مردم غزه را تنها نگذاشت.